సాహిత్యము-సౌహిత్యము – 50 : రాముని రాక్షసాంతకుని దాశరథిన్ వినుతించుటొప్పునే?
శ్రీశారదా దయా చంద్రికా|
“సాహిత్యము—సౌహిత్యము~50″|
ఈ వారంకూడా ఛందస్సుకి సంబంధించిన సాంకేతికాంశం ‘సమస్య’లో చేర్చబడింది. ముందు సమస్యని పరిశీలిద్దాం!
“రాముని రాక్షసాంతకుని దాశరథిన్ వినుతించుటొప్పునే?”|
“రాక్షసులని నిర్మూలిస్తున్న దశరథకుమారుడైన రాముడిని విశేషంగా కీర్తించడం తగిన పనేనా?” అని ఈ సమస్యకి అర్థం.
ఈ సమస్య ఉత్పలమాలవృత్తపాదం. అంతా బాగానేవుంది కాని, పద్యపాదంలో యతిమైత్రికి భంగం కలిగింది. దీనిలో ఇమిడ్చిన సాంకేతిక సమస్య కూడా ఇదే! అందువలన సమస్యాపూరణం చేస్తూనే, ఈ దోషాన్ని తొలగించి యతిమైత్రిని కూర్చాలి. ఇప్పుడు పద్యపూరణాన్ని చూద్దాం!
“ఏమి విభీషణా! దనుజులేమయినన్ మరి నీకు చింత లే
దా? మన చెల్లెలిన్ చెరచినాతని పెండ్లము తెచ్చినాడ, త
ప్పా? మనుజుండు గొప్ప? పలు పల్కులు మానుము, సిగ్గులేని త
పద్యభావాన్ని పరిచయం చేసుకుందాం!
“ఏమయ్యా, విభీషణా! నీకు మన జాతివారైన రాక్షసులకి ఎంతటి హాని కలిగినా ఏమీ బాధలేదా? మన ఇంటి ఆడపడుచు శూర్పణఖ ముక్కు-చెవులు కోసి ఆమె అందౘందాలన్నీ పాడుచేసినవాడి భార్యని నేను తీసుకువచ్చేను. అతడు చేసినది తప్పుకాదుకాని, నేను చేసినదే తప్పా? మానవుడే గొప్పా? రాక్షసుడు అధముడా? ౘాలా మాటలు అంటున్నావు. అది విరమించుకో! అసహాయ ఐన మన చెల్లెలికి హానిచెయ్యడానికి అతడికి సిగ్గు-సంకోచము లేవు. రాక్షసలోకానికి కీడుచేసే అటువంటి దశరథపుత్త్రుడైన రాముడిని కీర్తించడం తగిన పనేనా? చెప్పు, విభీషణా!”
రామాయణంలోని ఈ ఘట్టానికి సంబంధించిన కథ మనకి సుపరిచితమైనదే! సీతాదేవిని చెరపట్టడం తప్పని, రామచంద్రుడు సకలసుగుణాభిరాముడని, ధర్మస్వరూపుడని, ఆయన భార్యని సగౌరవంగా ఆయనకి అప్పగించడమే న్యాయమని, విభీషణుడు, అన్నగారైన రావణాసురుడికి కర్తవ్యబోధచేసిన సందర్భంలో, రావణుడు, విభీషణునితో అన్నమాటలని కవిగారు ఈ సమస్యా పూరణపద్యంగా మనముందువుంచేరు.
శ్రీ సి.వి.సుబ్బన్నశతావధానిగారి “శతావధాన ప్రబంధం – ద్వితీయఖండం“లో ఈ పద్యం ఉదహరించబడింది.
తెలుగులో ‘ఆ రాముడు‘ అనడానికి, సంస్కృతంలో, “తత్ + రాముడు = తద్రాముడు” అని అంటాం! అప్పుడు పద్యపాదం మొదట్లోవున్న “ద్రా” కి, 10వ అక్షరం, ‘దాశరథిన్ ‘ అనే మాటలోని “దా” కి యతిమైత్రి కుదిరింది. ఆ విధంగా పద్యపూరణసమస్య, యతిమైత్రికూర్పు సమస్య – రెండూకూడాౘక్కగా పరిష్కరించబడ్డాయి.
స్వస్తి||
రాముని, పూర్ణసత్త్వగుణ రాజితమౌనిజనోత్తమోల్లసత్ |
శ్రీమహనీయ హృన్నిలయ చిన్మయచారుదయాస్వభావునిన్ |
భూమిసతామనోరము, ప్రపూర్వగు వీడుచు, ఉగ్రయోద్ధ, త
ద్రాముని, రాక్షసాంతకుని, దాశరథిన్ వినుతించుటొప్పునే||
సవరణ:—
మూడవ పాదంలో “భూమిసుతా” అని సవరించుకుని
ౘదువుకోవాలి. తప్పుకి మన్నించండి.
యతిమైత్రి లేని దుస్సం
గతి నన్వయ మెసగ యుక్తిగా నించిన స
న్మతులగు మీ ఇరువురి సం
భృతి వంద్యము వక్కలంక వెంకటకృష్ణా!
“ధన్యోsస్మి” కిరణసుందరా!
ఈ వారం అందించిన పద్యం బాగానే ఉంది. సమస్యా పూరణం చేసిన
కవిగారి పేరు తెలియలేదు. తెలుగు పౌరాణిక నాటకాలలోని పాత్రలు
చదివే పద్యాల తీరుని తలపించింది — ముఖ్యంగా సంబోధన చేస్తూ
సంభాషిస్తూన్నట్టుండడం వల్ల.
ఇక అదే సమస్యని తీసుకుని, శ్రీరాముని సుగుణాలను వర్ణిస్తూ
నువ్వు పూరణ చేసిన పద్యం–రమ్యమైన పదాల కూర్పుతోనూ,
చక్కని నడకతోనూ కమనీయంగా ఉంది.
అసలు పద్యపూరణం, శ్రీ సి,వి.సుబ్బన్నశతావధానిగారిది.
“వర్జనదోషం”(error of omission) క్షంతవ్యం.
నీమము ధర్మమున్ మనకు నేర్పగ డిందె నుదాహృతమ్ముగా
భూమిని పూరుషోత్తముడు, పూజలనందగకాదు; సద్గుణ
ప్రేములు తత్పథమ్మున చరించుట మానుకు ధర్మమూర్తిమ
ద్రాముని రాక్షసాంతకుని దాశరథిన్ వినుతించుటప్పునే?
చివరి పదం ‘టొప్పునే” అని చదవగలరు. అచ్చు ‘టప్పు’ కి మన్నించగలరు.